بررسی “حقایق سخت”: مایک لی درد عمیق را با رئالیسم تاریک خنده دار بررسی می کند

چندین بار در تمام مدت حقایق سختزمانی که پانسی میانسال (ماریان ژان باپتیست) از خواب بیدار می‌شود و شروع به صحبت فحاشی‌های خنده‌دار درباره همسایه‌هایش می‌کند، حومه‌ای بی‌تفاوت انگلیسی به محل جنگ داخلی شدید محلی تبدیل می‌شود. هرگز تعجب نکرد، شوهر خواستار او، کرتلی (دیوید وبر)، با خونسردی جدیدترین جنجال سمی همسرش را می پذیرد، و به خوبی می داند که ممکن است هدف بعدی او باشد.

مایک لی، رئالیست سینک آشپزخانه، که اکنون در 80 سالگی خود قرار دارد، ممکن است به این درک تلخ رسیده باشد که در یک نقطه خاص، برخی چیزها (و افراد) ممکن است هرگز تغییر نکنند. با این حال، او در آخرین درام اجتماعی خود، پرتره ای دلسوزانه و دلسوزانه از آنچه که رسیدن به حد مجاز به نظر می رسد ترسیم می کند. به نظر می رسد فیلم و بازی خشمگین ژان باتیست به عنوان همسر و مادری که نمی توانند از پس آن برآیند، فراتر از نقطه ای نامرئی و بدون بازگشت وجود دارند – خطی که… حقایق سخت او با دقت شگفت انگیزی راه می رود.

چیست؟ حقایق سخت در؟

در حالی که شوهرش در شغل لوله کشی خود دور است، و در حالی که پسر 22 ساله بیکارش موزس (تواین بارت) در اتاق خوابش پنهان شده است، پانسی 50 ساله ناامید دوست دارد – شاید کمی بیش از حد – در اتاق خواب خود را تمیز کند. حداقل برای ایجاد یک پناهگاه موقت برای خود، جایی که بتواند بدون نگرانی در مورد دنیای بیرون چرت بزند.

این بهشت ​​هرگز دوام نمی آورد. دنیای واقعی همیشه دیر یا زود به وجود می آید، چه به شکل یک روباه ولگرد در حیاط خانه اش و چه مردانی که در زندگی او غذای بعدی خود را سفارش می دهند. ناراحتی بعدی او، سخنرانی شریرانه بعدی او در مورد وضعیت جهان و افراد خودخواه آن، همیشه فقط چند لحظه با او فاصله دارد و او می خواهد همه چیز متوقف شود.

نقل قولی از سریال وجود دارد توجیه از آن زمان به یک حقیقت رایج تبدیل شده است: “اگر صبح با یک احمق روبرو شوید، با یک احمق روبرو شده اید. اگر تمام روز با یک احمق روبرو شوید، شما احمقی هستید.” در ظاهر، این در مورد پانسی و نحوه حرکت او در جهان صادق است – انتقادهای تند او از غریبه های بی گناه در ملاء عام، اگرچه خنده دار است، اما به عنوان یک دریچه آزاد کننده ناگهانی و بی احترامی عمل می کند – باعث می شود وقتی او در اطراف است، مردم روی پوسته تخم مرغ راه بروند. اما به این سادگی و باینری نیست. در واقع همه کمی احمق هستند. پانسی هر لحظه آماده است که بپرد، اما او به این شکل متولد نشده است. در طول زمان توسط چیزی یا کسی (شاید چندین چیز و افراد) شکل گرفته است، ایده ای که لی به آرامی در طول 97 دقیقه آن را آشکار و کشف می کند.

اما قبل از اینکه نشانه ای از وضعیت روانی واقعی پانسی وجود داشته باشد، فیلم همچنین تضاد شادی را در چندین صحنه ارائه می دهد، به شکل خواهر آرایشگرش شانتال (میشل آستین) و زندگی موازی که او دارد. شانتال، یک مادر مجرد، با دو دختر بالغ خود، کایلا (آنی نلسون) و آلیشا (سوفیا براون)، در آپارتمانی تنگ و پر از عشق و شادی زندگی می کند. از طریق صحنه هایی که دو خواهر را از طریق تعاملات روزانه دنبال می کنند، حقایق سخت جزئیات اینکه چگونه افراد در یک سفر می‌توانند به مقاصد کاملاً متفاوتی ختم شوند، زندگی‌هایی که در آن چیزی را که دریافت می‌کنند – یا درک می‌کنند، یا معتقدند که لیاقتشان را دارند، به دنیا نشان می‌دهند.

با نزدیک شدن به روز مادر، زندگی این دو زن به عنوان خانه دار به آرامی در کانون توجه قرار می گیرد، اما آنها همچنین قصد دارند به قبر مادرشان بروند، سناریویی که به طور شگفت انگیزی از نظر احساسی باردار است. مشکل پانسی با این ایده هر چه باشد، اول از همه او بهانه می آورد. “من یک زن بیمار هستم!” او قبل از اینکه چگونه چیزها را از قبل برنامه‌ریزی نکرده بود، سر به Chantal فریاد زد.

با نزدیک شدن به تعطیلات، صحنه‌های مجزا بر روی تمام شخصیت‌های فوق‌الذکر – پانسی، کرتلی، موزس، شانتال، کایلا و آلیشا – متمرکز می‌شوند و یک پرتره خانوادگی چند وجهی ترسیم می‌کنند که در نهایت به آشکار شدن درد عمیق نهفته در رفتار شاد پانسی کمک می‌کند.

حقایق سخت این در مورد زیر و بم زندگی یک زن سیاه پوست است.

چیزی که فیلم لی را بسیار لذت‌بخش می‌کند، رویکرد ویژیت‌مانند او به هر دو خانواده است، اگرچه او در نهایت تمرکز خود را هنگامی که به یک قلمرو احساسی دشوار می‌پردازد، بیشتر می‌کند. بسیاری از این صحنه‌ها در آرایشگاه شانتال اتفاق می‌افتد، به دنبال شایعات روزانه‌ای که جزئیات زندگی او و مشتریانش را به تصویر می‌کشد، که همگی زنان سیاه‌پوست میانسالی هستند که با مشقت‌های روزمره زندگی سر و کار دارند. با این حال، احساس اجتماعی آنها آنها را سرپا نگه می دارد.

لی، در موارد متعدد، از شلوغی و شلوغی سالن به سکوت وهم‌آور خانه پانسی حرکت می‌کند، تضادی که بیننده را قبل از شروع به سری بعدی محکومیت‌هایش – حتی علیه سگ‌ها، نوزادان و کودکان – به مدار او می‌کشاند. تقریبا او از کل جهان عصبانی است، ابزار مقابله با آن را ندارد و هر نوع حمایتی را که از او ارائه می شود نادیده می گیرد.

غریزه جمعی شخصیت ها نیز با جزئیات فرهنگی خاصی همراه است که از ماهیت ظریف فیلم صحبت می کند. به نظر می رسد این زنان همگی متعلق به دیاسپورای کارائیب در انگلستان هستند. آنها ممکن است با لهجه انگلیسی صحبت کنند، اما گاهی اوقات، آنها به لهجه های محاوره ای یا غربی تغییر می کنند، که داستان خود را نیز بیان می کند. برای شانتال و مشتریان و دخترانش، این تغییر معمولاً در هنگام خنده یا در حین داستان سرایی پر جنب و جوش اتفاق می افتد. اما در مورد پانسی، تغییر کد راهی برای بهره‌برداری از خلاقانه‌ترین توهین‌ها و واکنش‌های تحریک‌آمیز و خشم‌آمیز به امور روزمره است، زیرا فیلم طنز تاریک خود را با مفاهیم شخصیت عمیق و پیچیده افراد در کنار هم قرار می‌دهد. تاریخ

همچنین در دستاوردهای این شخصیت ها احساس غرور وجود دارد و باعث می شود که بچه ها بهترین باشند. شانتال با دخترانش که از سطوح مختلفی از موفقیت برخوردار هستند، ظاهراً در این امر موفق بوده است (اگرچه آنها هنوز شکست های خود را از مادر و یکدیگر پنهان می کنند). از طرفی موسی نمایانگر طرف دیگر این ماجراست. او بی هدف به نظر می رسد و تمام وقت خود را صرف غذا خوردن، آشفتگی، بازی های ویدیویی و خواندن کتاب در مورد هواپیما می کند. جدا از رفت و آمدهای گاه به گاه، او به سختی خانه را ترک می کند و فاقد چشم انداز شغلی است. تنها کاری که پانسی انجام می دهد این است که به امید انگیزه دادن به او سر او فریاد بزند، اما در اعماق وجود او فکر می کند که او ممکن است یک هدف گمشده باشد.

پانسی حتی رفتار خود را با شانتال با عبارات نادیده انگاشته توصیف می کند – تثبیت او، بی نظمی اجتماعی، ناتوانی او در حفظ تماس چشمی به ویژه – که نشان می دهد موسی در طیف اوتیسم است، یا اینکه او نوعی ناتوانی شناختی دارد که والدینش می توانند. تصدیق نمی کند. اما حتی عشق مادرانه پانسی با توجه به سختی‌های تربیتی او توسط یک مادر مجرد منظم نمی‌تواند (و خواهد شد) تا این حد پیش برود.

حقایق سخت بر عملکرد فوق العاده گلوله تمرکز می کند.

همکاری با لی برای اولین بار از سال 1996 راز و دروغ – نقشی که نامزدی بهترین بازیگر نقش مکمل زن را در جوایز اسکار، بفتا و گلدن گلوب برای او به ارمغان آورد – ژان باتیست بهترین کار حرفه ای را در یکی از چالش برانگیزترین بازی های سال ارائه می دهد. بزرگ‌ترین چالش هم برای بازیگر و هم برای کارگردان، حفظ حس آشنای انسانیت است، حتی در طول طغیان‌های طولانی و مرزی شکسپیر درباره اینکه پانسی چقدر از جهان متنفر است – و به طور ضمنی، چه کرده است.

هر یک از بازیگران آثار ظریفی را ارائه می‌کنند، زیرا مدار پانسی شخصیت‌ها را در بر می‌گیرد (و در مورد کرتلی و موزس، شخصیت‌هایی که به سیاه‌چاله در مرکز آن کمک می‌کنند). اما ژان باتیست آهنربایی برای دوربین است، آن را با چشمانش به داخل می کشد، ساعتش را – بدون پلک زدن یا شکستن – در حالی که کلینیکی از خودبیزاری به بیرون انجام می دهد.

یک جریان زیرزمینی فرار از زیر وجود فیزیکی ژان باپتیست می‌گذرد و پانسی را در آستانه انفجار یا انفجار قرار می‌دهد. گاهی اوقات، وقتی دوربین از او بازجویی می‌کند، به یکباره به هر دوی این مکان‌های سخت می‌رسد و عملاً او را مجبور می‌کند تا آنچه را که او را به این سمت ساخته است، بپذیرد. هر چه لی بیشتر منتظر می ماند و از هر نوع شکوفایی رسمی خودداری می کرد، بیشتر اجازه می داد تا عملکرد خود را به دست بگیرد. تماشای نتیجه خیره کننده است و مطمئناً بدترین فلاش هایی را که تا به حال دیده اید برای دوستان و عزیزانتان یادآوری می کند.

در این فرآیند، حقایق سخت این تبدیل به یک درام پردازی پیچیده از بشریت در تلخ ترین و دردناک ترین حالت آن می شود، زیرا شخصیت ها مجبور می شوند به درون خود برگردند و حداقل بدترین جنبه های خود را بشناسند (اگر نگوییم فکر کنند و بهبود ببخشند). از طریق کلوزآپ‌های طولانی و پایدار و صحنه‌های تعامل خانوادگی که در آن تنش‌ها به طرز ماهرانه‌ای شکل می‌گیرند، طبیعی بودن آشکار لی به آرامی و به طرز وحشیانه‌ای توسط یک بازیگر زن برجسته به نمایش گذاشته می‌شود. در اوج قدرت، و در اوج ضعف. صحنه به صحنه، او به آرامی زره ​​پانسی را می شکند تا جایی که تنها چیزی که باقی می ماند رگ، خون و استخوان است و او را با تمام ظلم، مهربانی و بی تفاوتی در معرض جهان قرار می دهد. تماشای آن وحشتناک است، اما ژان باپتیست نگاه کردن را غیرممکن می کند.

حقایق سخت یک دور مقدماتی در تاریخ 6 دسامبر در شهر نیویورک برگزار خواهد شد و سپس در تاریخ 10 ژانویه 2025 به صورت محدود آغاز می شود.

به روز شده: 25 سپتامبر 2024، 4:33 بعد از ظهر EST Hard Truths در 9 سپتامبر 2024 پس از نمایش جهانی آن در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو 2024 بررسی شد.